De maand van de verwekking...

Heey Dames,

Ik zit er weer eens helemaal door heen ik ben zo een emotioneel wrak de afgelopen week
het is zo onvoorstelbaar....
ik mis men mooie prinsje* zo erg dat de pijn ondragelijk begint te worden....
het is ook de maand bijna de dag dat ik erachter kwam dat ik zwanger was...
was ja want zwanger ben ik allang niet meer en ook hebben we maar even van onze mooie man mogen genieten...
hoe ging het ook alweer? die bewuste dag?
ik mocht over een week testen en manlief vond dat we het de 31-1-12 wel eens zouden kunnen doen?
ik vond van niet want wilde niet teleurgesteld worden...
vooruit ik ging hem doen maar men vriend zou de test zelf doen want ik wilde niet weer teleurgesteld worden. en we zien een PLUSJE staan.
ik kon het niet geloven dus zeg nog tegen men vriend je hebt zeker de test heen en weer zitten schudden en hij natuurlijk niet is gewoon raak schat.
en toen de mooie woorden ik zei toch dat het ons zou lukken???!!!
EN JA HET WAS ONS EINDELIJK GELUKT EN VOOR MIJ NA 8 JAAR PROBEREN!!!!!

maar wat hebben we nu?
alsnog staan we met legen handen en wat hebben we verdriet om onze mooie jongen die we nooit meer kunnen zien liggen, spelen, lachen, geluidjes maken, knuffelen een miljoen kusjes geven per dag.
ik was jou mama die je dit allemaal wilde geven.
ik vraag me nog af waarom je bij ons weg bent genomen papa
kon ik het niet aan als mama? was het nog niet mijn tijd om mama te mogen worden, was het nog niet jou tijd om de liefste ouders van de wereld een leven lang te leren kennen. men hart huilt ik ben leeg ik mis je mijn trots
en de grote vraag wanneer is houd het op met pijn doen
soms denk ik werkelijk waar dat ik het niet verdriet die ik bij me draag niet meer dragen kan ik ben op ik ben leeg ik ben moederziel alleen......
een ieder gaat gewoon door met zen leven en ik ben nog steeds moederziel leeg en een stukje van mij is gestorven en zal ook nooit meer hetzelde zijn

know that you our never forgotten......i love so much my proud 1000 kisses